ข่าว บริษัท เกี่ยวกับ ข้อควรระวังในการใช้สารเคลือบแอโนดอิเล็กโตรโฟเรติก

การเคลือบอิเล็กโตรโฟเรติกเป็นการเคลือบที่หลากหลายในอุตสาหกรรมในปี 1970 สารขึ้นรูปฟิล์มคือพอลิเมอร์ประจุลบที่มีกลุ่มคาร์บอกซิลภายใต้การกระทำของสนามไฟฟ้ากระแสตรงเรซินที่มีประจุลบเคลือบด้วยเม็ดสีและว่ายน้ำด้วยกัน ไปทางแอโนดและฝากไว้บนพื้นผิวแอโนด

เนื่องจากข้อบกพร่องของการเกิดออกซิเดชันขั้วบวกของสารเคลือบขั้วบวก การกัดกร่อนจะเกิดขึ้นบนพื้นผิวโลหะ (ยกเว้นอลูมิเนียมและโลหะที่ไม่ใช้งาน) ซึ่งส่งผลต่อความเงาของสารเคลือบ และโดยทั่วไปมักใช้เป็นสีรองพื้นอย่างไรก็ตาม สำหรับโลหะบางชนิด (เช่น โปรไฟล์อะลูมิเนียม) การใช้สารเคลือบแอโนดอิเล็กโตรโฟรีซิสจะดีกว่า ซึ่งไม่สามารถทำได้โดยวิธีการรักษาพื้นผิวแบบอื่น ดังนั้นการเคลือบด้วยแอโนดอิเล็กโตรโฟรีซิสจึงยังคงใช้กันอย่างแพร่หลาย

ในกระบวนการใช้สารเคลือบแอโนดอิเล็กโตรโฟเรติก มีหลายปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพของฟิล์มสี เช่น การปรับสภาพที่ไม่ตรงกัน ของเหลวในกระเป๋าชิ้นงาน แบคทีเรีย เป็นต้น ดังนี้

01

การจับคู่การประมวลผลล่วงหน้า

การกัดกร่อนของพื้นผิวเกิดขึ้นในกลไกการเกิดปฏิกิริยาของขั้วบวกอิเล็กโตรโฟรีซิส:
อิเล็กโทรลิซิส:แอโนด: ฉัน →ฉัน²⁺+ 2e^-, 2H2O → O₂↑ +4H⁺+ 4e^-แคโทด (จาน): 2H₂O+2e^-→ H2↑+ 2OH^- อิเล็กโทรสะสม:อาร์คู^_(ละลายน้ำได้) + H⁺→ RCOOH↓ (ไม่ละลายน้ำ) Me²⁺+ 2RCOO^-→ (อาร์ซีโอ)₂ระหว่างปฏิกิริยาแคโทดอิเล็กโตรโฟรีซิส Me↓ (การสะสมเรซิน) พื้นผิวของสารตั้งต้นเป็นส่วนต่อประสานอัลคาไลน์ที่แรง ซึ่งกัดกร่อนพื้นผิวมาก (ยกเว้นอลูมิเนียมและโลหะที่ทำปฏิกิริยา) และฟิล์มปรับสภาพอย่างไรก็ตาม พื้นผิวของซับสเตรตอิเล็กโตรโฟรีซิสในกระบวนการแอโนดอิเล็กโตรโฟรีซิสมีส่วนต่อประสานที่เป็นกรดอย่างแรง ซึ่งจะกัดกร่อนฟิล์มฟอสเฟตและพื้นผิว ซึ่งจะส่งผลต่อการยึดเกาะของฟิล์มสี และเนื่องจากไอออนโลหะจะสะสมอยู่ในฟิล์มสี ประสิทธิภาพการป้องกันการกัดกร่อนของฟิล์มสีจะลดลง ดังนั้นประสิทธิภาพการป้องกันการกัดกร่อนของการเคลือบอิเล็กโตรโฟรีซิสขั้วบวกจึงไม่ดี และไม่แนะนำให้จับคู่การปรับสภาพฟอสเฟตที่มีความต้านทานกรดต่ำ
 

02

ของเหลวกระเป๋าชิ้นงาน

สารเคลือบแอโนดอิเล็กโตรโฟเรติกถูกทำให้เป็นกลางด้วยสารอัลคาไลน์เพื่อให้เกิดความเป็นไอออน การละลาย และการกระจายตัวในน้ำสารทำให้เป็นกลางจากอัลคาไลน์มักใช้เอมีนอินทรีย์และเบสอนินทรีย์ เช่น เอธานอลเอมีน ไตรเอทาโนลามีน ไตรเอทิลลามีน KOH เป็นต้น เรซินและวัสดุหยาน (ฟิลเลอร์) สารเติมแต่งประเภทต่างๆ เพื่อสร้างระบบกระจายน้ำที่เสถียร ดังนั้น สารละลายอิเล็กโตรโฟรีซิสของขั้วบวก โดยทั่วไปจะเป็นด่างอ่อนปัจจุบัน ฟิล์มปรับสภาพส่วนใหญ่ในท้องตลาดเป็นระบบที่เป็นกรดอ่อนๆ หากชิ้นงานไม่ทำความสะอาดฟิล์มปรับสภาพก่อนทำความสะอาดเข้าไปในถังอิเล็กโตรโฟรีซิสขั้วบวก ค่า pH ของถังจะลดลง ทำลายระบบกระจายน้ำที่เสถียรของ ของเหลวอิเล็กโตรโฟรีซิสขั้วบวก ความชอบน้ำของเรซินจะลดลง และความเสถียรของถังก็จะลดลงด้วยยิ่งค่า pH ต่ำ แนวโน้มก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น โดยมีอนุภาคที่ไม่ละลายน้ำที่เกิดจากอ่างอิเล็กโตรโฟรีซิสการตกตะกอน การแยกตัวออกจากกัน การตกตะกอน และแม้กระทั่งเศษถังดังนั้นจึงจำเป็นต้องขจัดสถานการณ์ของเหลวของชิ้นงาน หรือเลือกการปรับสภาพเมมเบรนอัลคาไลน์ตรวจสอบให้แน่ใจว่าชิ้นงานได้รับการทำความสะอาดก่อนเข้าสู่ร่อง และควบคุม pH ของของเหลวในถังขั้วบวกภายในช่วงกระบวนการอย่างเคร่งครัด
 

03

แบคทีเรียสายพันธุ์

แบคทีเรียจะทำลายความเสถียรของอ่าง ส่งผลให้ถังน้ำมันเสื่อมสภาพ ฟิล์มสีสะสม เกิดฟอง และข้อเสียอื่นๆในการบำรุงรักษาสายเคลือบแอโนดอิเล็กโตรโฟรีซิสทุกวัน จำเป็นต้องตรวจหาตัวบ่งชี้ของแบคทีเรียและดำเนินการฆ่าเชื้ออย่างสม่ำเสมอระบบน้ำบริสุทธิ์ติดตั้งอุปกรณ์ฆ่าเชื้อเพื่อป้องกันไม่ให้แบคทีเรียถูกนำเข้าสู่ถังอิเล็กโตรโฟรีซิสจากน้ำบริสุทธิ์สำหรับทางเลือกของสารฆ่าเชื้อรา เนื่องจากระบบแอโนดเป็นระบบอัลคาไลน์ที่อ่อนแอ การเลือกทั่วไปของสารฆ่าเชื้อราที่เป็นกลางหรือด่าง สารฆ่าเชื้อราที่เป็นกรดอย่างแรง (โดยเฉพาะ casson) ที่เติมลงในถังอิเล็กโตรโฟรีซิสจะเกิดการตกตะกอน การสะสมของฟิล์มสี และสภาวะที่ไม่พึงประสงค์อื่นๆ ดังนั้น ไม่แนะนำให้ใช้หลังจากที่ถังฆ่าเชื้อแล้ว ร่องจะพลิกกลับ และเปลี่ยนถุงกรองบ่อยๆ เพื่อหลีกเลี่ยงอนุภาคในฟิล์มสี